Auto-regulaties in Turkije voor buitenlanders: importregels, verblijfsduur, verzekering, documentatie en dienstverlening. Wat moet je weten?

Ondanks het goed ontwikkelde openbaar vervoer in Turkije, is een persoonlijke auto vaak de enige handige manier om veel plaatsen te bereiken, door het land te reizen, en over het algemeen niet beperkt te worden door de routes van lokale minibussen en langeafstandsbussen.

Net als overal heeft Turkije zijn eigenaardigheden en wettelijke normen die het bezit en gebruik van voertuigen reguleren, inclusief voor buitenlanders.

Auto-import regels naar Turkije en verblijfsduur

Je kunt auto's, motoren, bussen en minibussen het land invoeren.

Alle voertuigen moeten bij de douane worden aangegeven.

Als je de procedure mogelijk wilt versnellen, kun je van tevoren een aanvraag indienen (niet meer dan twee weken voor het invoeren per auto of de import ervan) op de website e-Devlet, als je al een verblijfsvergunning hebt.

In dit geval hoef je je geen zorgen te maken over het invullen van de aangifte; de douanebeambte zal de informatie in de vooraf ingevulde formulieren verifiëren met de daadwerkelijke gegevens van de auto (VIN-code, motornummer, registratienummers) en zal een beslissing nemen over de import ervan. 

Het is belangrijk: Je kunt een auto alleen importeren als je de afgelopen jaar minder dan 185 dagen in Turkije bent verbleven. De periode wordt gerekend vanaf de datum van het oversteken van de Turkse grens).

Als je de afgelopen jaar meer dan 180 dagen in Turkije hebt verbleven, kun je geen auto met buitenlandse kentekens importeren - volgens de wetten van het land word je beschouwd als een inwoner van Turkije, en de toestemming om voertuigen te importeren geldt alleen voor niet-inwoners. 

De toegestane duur van het verblijf van de auto in het land hangt af van de immigratiestatus van de eigenaar:

• Voor toeristen is de term gelijk aan hun visumvrije verblijf in het land of volgens het visumregime, wat betekent, bijvoorbeeld, voor Oekraïners is dit 90 dagen binnen 6 maanden, voor Russen — 60. Daarna moet de auto het land verlaten.
  
  
• Voor Ikamet-houders (bewoners) is de duur van het verblijf van de auto in Turkije maximaal 730 dagen, maar niet langer dan de woontermijn. Als u het land als toerist bent binnengekomen en vervolgens een verblijfsvergunning heeft verkregen, moet u uw statuswijziging melden bij het plaatselijke douanekantoor.
  
  De verlenging wordt meestal gedaan tot het einde van de Ikamet-termijn of tot het einde van het autoverzekeringsbeleid, wat het eerste komt.
  
  
• Dezelfde 24-maandenregel geldt voor Turkse staatsburgers — na deze periode moet de auto worden ingeklaard, vervolgens lokale kentekenplaten krijgen, of buiten het land worden gebracht.
  
  Inklaring is duur, voor nieuwe auto's met krachtige motoren kan de douanerecht tot 100% van de prijs van de auto bedragen, bovendien moet u btw en andere belastingen betalen. Daarom is het absoluut niet financieel voordelig om uw eigen auto in Turkije in te klaren.
  
  
• Als u besluit de auto in te klaren, verzamel dan een set documenten (Voertuigtitel, registratiecertificaat, verzekeringspolis, uw paspoort, rijbewijs, en Ikamet), en dien deze vervolgens in bij uw lokale douanekantoor.
  
  Hier worden de documenten gecontroleerd, waarna u wordt opgeroepen om de tarief te betalen. Na betaling daarvan zal het Ministerie van Toerisme en Transport documenten uitgeven waarmee u uw auto kunt registreren en lokale kentekenplaten kunt krijgen.

Buitenlanders die de wettelijke verblijfsduur van een auto in Turkije overschrijden lopen serieus gevaar: de boete voor de eerste maand is relatief klein, hoewel deze voortdurend naar boven wordt bijgesteld.

Ondertussen, diegenen die de auto niet meer dan twee tot drie maanden uit het land nemen, worden bedreigd met een boete van maximaal 25-30% van de marktwaarde van de auto.

De prijzen worden genomen van de Turkse markt, die 2-2,5 keer hoger is dan bijvoorbeeld in Rusland, Wit-Rusland, of Oekraïne.

Onthoud, elke keer dat u de grens in een auto oversteekt wordt geteld: als u Turkije met de auto verlaat, zelfs voor een paar dagen, kunt u er pas na 185 dagen opnieuw mee binnenkomen.

U kunt informatie over uw in- en uitgangen volgen op de website.

Belangrijk: het verkopen of verhuren van een auto met buitenlandse kentekenplaten in Turkije is praktisch onmogelijk.

Allereerst moet de auto-eigenaar in het land van registratie of het consulaat opnieuw worden geregeld als deze zich bezighoudt met deze kwesties.

Dit betekent dat u de auto realistisch gezien alleen aan uw landgenoot kunt overdragen, wat veel vragen oproept over de gronden waarop hij deze auto in Turkije zal blijven gebruiken.

Documenten, EHBO-doos, verzekering — wat u moet weten

Om een auto het land in te voeren, moet u de volgende documenten hebben: paspoort, rijbewijs (intern formaat is acceptabel als uw land het Verdrag van Wenen heeft ondertekend), voertuigregistratiecertificaat, auto-aansprakelijkheidsverzekering, Groene Kaart.

Een dergelijke verzekering kunt u in uw thuisland krijgen bij elk groot verzekeringsbedrijf of waar u het primaire beleid heeft gekregen — de verzekeraar zal de geografische dekking uitbreiden. De duur van de polis mag niet korter zijn dan uw verblijf in Turkije.

Je kunt zes maanden met een buitenlands rijbewijs rijden daarna moet je het omwisselen voor een Turks rijbewijs, of het land verlaten en opnieuw binnenkomen (maar niet met de auto).

Als je van plan bent een visarun te doen om de geldigheidsduur van je rijbewijs te verlengen, zorg er dan voor dat je de douane inlicht over waar je auto zal zijn terwijl je niet in Turkije bent.

Dit kan een betaalde parkeerplaats of een ander type parkeerplaats zijn, het belangrijkste is dat de autoriteiten deze informatie hebben. Anders kan je bij je terugkeer een boete krijgen.

Een andere optie om je rijbewijs om te wisselen is om je buitenlandse rijbewijs in te leveren in ruil voor het Turkse.

De moeilijkste manier is om een rijbewijs vanaf het begin te halen, wat betekent dat je op een lokale rijschool moet studeren en de examens moet halen (in sommige steden, bijvoorbeeld Antalya, kan dit zelfs in het Russisch).

Zoals in veel andere landen is rijden zonder verzekering in Turkije verboden en wordt bestraft.

De equivalent van een aansprakelijkheidsverzekering voor derden hier wordt Zorunlu Trafik Sigortasi genoemd, en kan worden gekocht zodra je het land binnenkomt met de auto — als je geen groene kaart hebt, is dit een goede optie.

De minimale polisduur is 3 maanden, en de prijs hangt af van je rijervaring, het vermogen van je auto, en begint vanaf 80 US dollars.

Naast de verzekeringspolis en andere documenten zijn een EHBO-kit, brandblusser en twee noodstopborden verplicht in het voertuig.

Wegen, Boetes, Regels en Borden in Turkije: Kenmerken en Verschillen

De kwaliteit van de wegen in het land is uitstekend, niet alleen in de grote steden — intercity snelwegen en zelfs wegen die naar nederzettingen leiden die afgezonderd zijn van de hoofdwegen zijn goed geasfalteerd, en hoewel binnen deze nederzettingen de wegen meestal onverhard zijn, zijn ze nog steeds van goede kwaliteit.

Wegmarkeringen zijn bijna overal en worden gemakkelijk begrepen door buitenlanders.

Er zijn niet zo veel tolwegen in het land in vergelijking met hun lengte (iets meer dan 3.000 kilometer) tot de totale lengte — 426.000 kilometer.

Er zijn verschillende systemen voor het betalen van tol:

• OGS staat voor automatische betaling met behulp van een transponder.
  
  
• HGS is een betalingssysteem op basis van een stickernummer (geplakt op de voorruit, kan worden gekocht bij het postkantoor of in een bank). Er is geen noodzaak om te stoppen voor betaling, het systeem leest automatisch het stickernummer, controleert het accountsaldo, en trekt de betaling af.
  
  Als er niet genoeg geld op de rekening staat, gaat er een rood licht branden — je kunt doorrijden, maar zorg ervoor dat je je rekening aanvult om de schuld af te lossen.
  
  
• Poorten gemarkeerd met NAKiT of K.KARTI staan betaling ter plaatse toe, contant of met kaart.

Je kunt controleren of je onbetaalde rekeningen hebt voor transit op tolwegen hier.

Om de zoektocht te starten, voer je het registratienummer van het voertuig in.

Verkeersborden in het land voldoen aan internationale normen en vervullen dezelfde functies zoals elders: het geven van richtingen, het verbieden van doorgang of stoppen, waarschuwen voor gevaren of het beperken van de rijsnelheid.

Een rood bord met de inscriptie DUR betekent "stop" en verbiedt beweging zonder te stoppen.

Op bekende borden die waarschuwen voor de mogelijke aanwezigheid van dieren op de weg, kun je in Turkije schildpadden zien - grote zeeschildpadden bewonen sommige kustgebieden en kunnen soms de weg oversteken.

Hier zijn enkele belangrijke punten om te onthouden voor rijden op Turkse wegen:

• Grote borden in de stad met de tekst YAVAŞ betekenen "vertragen" - er wordt aan bestuurders gevraagd om hun snelheid te verlagen en meer bewust te zijn van hun omgeving. Dit is geen order maar een aanbeveling, echter, de snelheidsbeperkingen in bebouwde gebieden zijn sowieso al laag — tot maximaal 50 km/u.
  
  Op de wegen tussen steden zijn de snelheidslimieten 90 km/u, op verdeelde wegen 110 km/u en op snelwegen tot 120 km/u.
  
  
• Er zijn bijna overal in de steden camera's, evenals op de snelwegen. En ze leggen perfect buitenlandse kentekenplaten vast, dus boetes zullen betaald moeten worden - als het niet meteen is, dan zeker bij het verlaten van het land.
  
  Je kunt controleren of er boetes zijn uitgeschreven door camera's op de overheid portal. Je kunt daar ook online betalingen doen.
  
  
• Elke boete kan met een korting van 25% voor vroege betaling worden betaald.Als je van plan bent de boete later te betalen, onthoud dan dat je 30 dagen de tijd hebt om dit te doen voordat je strafpunten gaat opbouwen.

Als we het over boetes hebben: ze gelden voor te hard rijden, geen gordels dragen, kinderen vervoeren zonder een autostoeltje, de toegestane bloedalcohollimiet (0,5 promille) overschrijden, een rood verkeerslicht negeren en andere verkeersovertredingen.

Boetebedragen variëren van 30 tot 500 euro, afhankelijk van de ernst van de overtreding.

Dus, als je voor de eerste keer betrapt wordt op rijden onder invloed, betaal je ongeveer 140 euro, en de tweede keer verlies je je rijbewijs.

Interessant is dat het land een verbod heeft op driften op openbare wegen - onveilig rijden wordt bestraft met een boete van ongeveer 320 dollar.

Rijden zonder verzekering levert een boete op van ongeveer 1000 euro.

Wanneer je door een verkeersagent wordt aangehouden, is het belangrijk om correct te gedragen. Ten eerste, raak niet in paniek - het zal de situatie niet helpen.

Je hebt misschien niets overtreden, maar bent gewoon betrapt bij een totale autocontrole. Deze operaties zijn niet ongewoon in Turkije: één rijstrook van het verkeer wordt afgesloten, en dan stoppen verkeersagenten selectief auto's om documenten te controleren.

Ten tweede, heb je documenten klaar (rijbewijs, verzekering, kentekenbewijs van het voertuig).

Ten derde, gedraag je vriendelijk en passend - probeer nooit de agent om te kopen, werk samen en probeer je schuld niet te verzachten door te claimen buitenlandse nationaliteit.

De regels zijn hetzelfde voor iedereen, en als de politieagent ziet dat je ze per ongeluk hebt overtreden (markeringen overschrijden, de snelheidslimiet licht overschrijden), laten ze je mogelijk gaan zonder een boete, slechts een waarschuwing.

Het is belangrijk: Ondanks goede wegen, alomtegenwoordige camera's en frequente verkeerspolitie invallen, behoort Turkije nog steeds tot de landen met een relatief hoog aantal verkeersongevallen.

De reden hiervoor is het gebrek aan een rijcultuur. Het bestaat wel, maar is behoorlijk uniek.

Bijna niemand stopt hier voor zebrapaden. Als je dat wel doet, is er een grote kans dat een voertuig van achteren tegen jouw auto kan botsen. Niet elke bestuurder vindt het nodig om richtingaanwijzers te gebruiken.

Minibussen die midden op de weg stoppen om passagiers af te zetten, en voetgangers die willekeurig de weg oversteken, zijn normale taferelen in Turkije.

Wees niet bang als een auto van achteren toetert terwijl je wacht bij een verkeerslicht, zelfs als het op geel staat - het wordt hier niet als iets ongewoons beschouwd, het is gewoon een herinnering dat de beweging onmiddellijk na het groene signaal moet starten.

Tanken, Parkeren, Autowassen en Service Stations in Turkije

Er zijn voldoende benzinestations in Turkije, ze zijn duidelijk zichtbaar vanaf de wegen dankzij grote borden, prijsborden en verlichting.

Overal is personeel aanwezig, met een servicemethode die overeenkomt met internationale normen: rijd naar de pomp, parkeer, zet de motor uit en wacht op de medewerker - volledig automatisch tanken en betalingen zijn nog niet erg geavanceerd in Turkije.

Je kunt contant betalen of met een creditcard. Je kunt water en snacks kopen bij elk benzinestation, en zelfs wegrestaurants hebben vaak cafés en kleine restaurants die geopend zijn.

Als je iets wilt eten of een koffie wilt drinken, verplaats je auto dan eerst weg van de pomp. Je kunt ook gratis je ruitensproeiervloeistof bijvullen en je banden oppompen.

De brandstofkwaliteit in Turkije is best goed, maar we raden aan om de netwerkbenzinestations te gebruiken, waar dit beter wordt gecontroleerd: Shell, BP, Opet of Aytemiz.

92-octaan benzine is nergens te vinden; 95, 98, diesel of Euro diesel zijn op elk station verkrijgbaar. De benzineprijzen zijn hoog en stijgen constant, maar zijn nog steeds lager dan in Europa.

De Turken zijn hieraan gewend geraakt en selecteren nu benzinestations op basis van serviceniveau, omdat de tarieven min of meer identiek zijn. Het is belangrijk om te noteren dat het volgens de Turkse wet verboden is om meer dan 25 liter brandstof in jerrycans in de auto te vervoeren.

Je kunt je auto wassen bij een benzinestation, maar hoogstwaarschijnlijk zul je dit zelf moeten doen: ze voorzien je van water, schuim (de kosten van een sessie bedragen niet meer dan 15 lira), maar het water is alleen koud en de druk is niet erg hoog.

Als je een station vindt met autowasservices, houd er dan rekening mee dat de wasbeurt contactgebonden zal zijn (ze wassen eerst het vuil af met een hogedrukreiniger, dan schrobben ze het met een zeem, gevolgd door nog een spoeling met de hogedrukreiniger).

Extra services zoals het reinigen van het auto-interieur of het polijsten van oppervlakken binnenin kosten extra. Bij sommige stations, als je de tank vult, kunnen ze je spiegels en ramen reinigen.

Wat betreft parkeren, zijn er meestal geen problemen in Turkije, maar de meeste parkeerplaatsen zijn betaald.

Je kunt je auto aan de rechterkant van de weg parkeren, buiten de zone van het bord 'Niet Parkeren', zorg ervoor dat je de doorgang van andere weggebruikers niet belemmert.

In grotere steden zijn er bijna overal betaalde parkeerzones, waar je je auto achterlaat en bij terugkomst wacht er een parkeerwachter met een betaalterminal op je. Na betaling ontvang je een contant bonnetje.

Dergelijke parkeerplaatsen zijn gemarkeerd met een R-teken en blauwe en gele markeringen (let op, de borden zijn klein en kunnen gemakkelijk over het hoofd worden gezien als je er niet bekend mee bent). Als een auto minder dan 15 minuten op zo'n plaats geparkeerd staat, hoeft er niet te worden betaald.

Bij grote winkelcentra, musea, restaurants en andere openbare plaatsen zijn er bijna altijd betaalde privé parkeerplaatsen.

Ze zijn handig, veilig en betaling wordt geaccepteerd bij binnenkomst of vertrek. Als je bij binnenkomst hebt betaald, gooi dan het bonnetje niet weg, je moet het later laten zien, anders word je opnieuw belast.

Overdekte en ondergrondse parkeergarages in grote steden werken volgens een soortgelijk principe: bij binnenkomst ontvang je een bon met de tijd, en bij vertrek betaal je voor het parkeren aan een controleur of bij een machine.

Na betaling wordt je een kaartje gegeven dat de slagboom opent. De kosten van privé parkeren beginnen vanaf 1 dollar per uur.

Belangrijk: parkeren op een ongeschikte plaats in Turkije is een ernstige overtreding, vooral als je op een plaats gereserveerd voor gehandicaptenvervoer bent gestopt, de auto op ziekenhuisterrein of op regeringsgebouwen hebt achtergelaten.

Niet-betaalde parkeerboetes kunnen op dezelfde plaats worden gevonden als voor andere verkeersovertredingen (link hierboven).

Als je de auto in Turkije moet repareren of gewoon regulier onderhoud moet uitvoeren (olie, filters vervangen), zoek dan een autoservice op de kaart - in Antalya, bijvoorbeeld, is er een hele straat met garages, dit district heet sanayi waar er bandenwinkels en services zijn die autodetailing doen.

In andere steden zijn dergelijke bedrijven meestal ook in de buurt, wat best handig is: je kunt ter plaatse prijzen vergelijken en de meest geschikte kiezen.

De kosten voor reparatiewerkzaamheden en onderhoud zijn gemiddeld twee keer zo laag als in andere Europese landen, er kan ook gekozen worden voor betaalbare onderdelen, van gecontracteerde, niet originele.

Als voorbeeld, het vervangen van een wielset met uitlijning zal ongeveer 50 dollar kosten, het vervangen van een distributieriem (met de kosten van de riem en rollen inbegrepen) - 100 dollar.

Natuurlijk hangen de kosten van diensten grotendeels af van het automerk: het repareren van populaire auto's in Turkije zoals Fiat, Renault, of Opel zal goedkoper zijn dan minder gangbare Chinese auto's.

Overigens zijn er in veel grote steden nu al autofabrieken of garages die werknemers in dienst hebben die Engels of Russisch spreken.

Als je hebt besloten om naar Turkije te verhuizen, dan staan we altijd klaar om je hierbij te helpen. Vertrouw op de professionals, vertrouw op de besten in hun vak, kies voor Tolerance!

We helpen je graag met al je vragen, neem contact op via Whatsapp +90 (532) 158 42 44

Als je permanent naar Turkije wilt verhuizen, schrijf dan naar onze specialisten die de beste opties voor je budget zullen selecteren.

Abonneer je ook op ons YouTube-kanaal en onze Instagram pagina en ontvang informatie rechtstreeks van de professionals!

Extra communicatiekanaal met ons: Telegram

Team Tolerance | 20 jaar bij jou