شیشلی (Shchishli)یکی از محله‌های استانبول است که نامش از روی یکی از نواحی کوچک آن گرفته‌شده است. نام آن ناحیه کوچک هم برگرفته از خانواده‌ای است که کارشان ساختن سیخ بود («شیش» در ترکی معادل سیخ است). آنها در آن زمان، خانه خود را اینجا ساختند و آن را شیشچی کونای (Shchishchi Konay) نامیدند و بعداً به‌تدریج، تبدیل به شیشلای (Shchishlie) و سپس شیشلی شد.
محله شیشلی از 25 ناحیه تشکیل‌شده و در بخش اروپایی استانبول قرار دارد. در این محله، اماکن تاریخ، دفاتر اداری مدرن و مراکز خرید متعدد به چشم می‌خورند.
تاریخچه شیشلی از قرن 16 پس از میلاد و از قلمرو ناحیه کوچک تاتاولا (Tatavla) فعلی آغاز شد. اطلاعاتی وجود دارد که ثابت می‌کنند در قرن 17 پس از میلادی، هر دو طرف جاده تکسیم (Taksim) به پانگالتی (Pangalty) قبرستان بود. در قرن 18 پس از میلاد، شیشلی و مجیدیه‌کویMedzhidiekoy) ) مملو از باغ و تاکستان بودند. همچنین در سال 1790، سلطان سلیم سوم ساخت مسجد تشکیویه (Teshkvie)را آغاز کرد.
در قرن 19، مدرسه نظامی مکتبی حاربیه (Mektebi Harbiye) و زرادخانه ماچکا (Maçka)، و همچنین کلیساها، مدارس و قبرستان‌های فرانسوی و ارمنی در این محله ساخته شدند که همگی نشان می‌دهند که تراکم جمعیت منطقه از آن زمان آغاز شد. در زمان فرمانروایی سطلان عبدالمجید، بسیاری از مهاجران از مناطق مرزی امپراتوری، در منطقه مجیدیه‌کوی مدرن سکونت یافتند که مملو از باغ و مزرعه بود.
در سال 1870، براثر یک آتش‌سوزی بزرگ در بی‌اغلو(Beyoğlu) ، مسیحیان مجبور شدند به خانه‌های ساخته‌شده در محله حاربیهHarbiye)) نقل‌مکان کنند. در حوالی همان زمان، عثمانی بی(Osman Bey) مؤسس چاپخانه عثمانی، زمینی بزرگ بین شیشلی و حاربیه خرید و در آن برای خود عمارت ساخت. در دهه 1890، اولین کارخانه آبجوسازی به نام بومونتی (Bomonti) و نخستین بیمارستان کودکان به نام شیشلی افتل (Shchishli Ephtal) به دستور سلطان عبدالمجید، برای گرامیداشت دخترش، خدیجه سلطان که در سن 8 ماهگی از دنیا رفته بود ساخته شدند.
در ربع آخر قرن 19 در حاربیه، عمارت‌های متعددی در محله‌های نیشانتاشی (Nishantashi) و تشویکیه Teshvikie)) ساخته شد. در سال 1881، اولین سفر تراموای اسبی از تکسیم به شیشلی صورت گرفت. در سال 1913، این خط تراموا برقی و انبار تراموا درجایی بین مجیدیه‌کوی و شیشلی ساخته شد. امروزه مرکز خرید جواهر (Cevahir) در این ساختمان قرار دارد.
در سال 1911، بنای یادبود آزادی ابدی (Abidei-Hyurriyet) به منظور گرامیداشت 71 سرباز که در جریان مقاومت در برابر قیام 31 مارس جان باختند، افتتاح شد.
در دهه 1920، محله‌های کوچک حاربیه، پانگالتی، عثمانلی (Osmanli) ، نیشانتاشی، تشویکیه و شیشلی تغییر ظاهر دادند و آپارتمان‌ها جایگزین عمارت‌ها شدند. از قرن بیستم تاکنون، این نواحی جزو باکلاس‌ترین مناطق استانبول بوده‌اند.
از دوران باستان، افراد تحصیل‌کرده اغلب در این محله زندگی کرده‌اند. و امروزه تعداد زیادی مدارس ابتدایی و دبیرستان، ازجمله دبیرستان‌های فرانسوی نوتردام دوسیون (Notre Dame de Sion) و سن میشل(Saint Michel) . همچنین، 10 موسسه آموزش عالی در این منطقه فعال هستند: دانشگاه فنی استانبول، مرمره، ییلدیز تکنیک (Yildiz Teknik)، بیلگی(Bilgi) ، بیکنت(Beykent) ، باهچه‌شهیر(Bahçeşehir) ، هالیچ(Halich) ، بیلیم(Bilim) ، نیشانتاشی و اُکان(Okan).
دو بیمارستان دولتی به نام‌های شیشلی اِفتل و اُکمیدانی Okmeydany)) در کنار 18 بیمارستان خصوصی وجود دارند.
این منطقه، باشگاه‌های ورزشی متعدد و ورزشگاه اختصاصی فریکیوی (Ferikyoy) را دارد.
این محله یکی از مراکز فرهنگی استانبول به محسوب می‌شود. تعداد زیادی سالن سینما، تئاتر و استودیو در آن مشغول فعالیت هستند. ازجمله برجسته‌ترین مراکز فرهنگی، تئاتر روباز حاربیه، سالن کنسرت جمال رشید ری(Dzhemal Reshchit Rey) ، نمایشگاه و مرکز کنسرت لطفی کردار (Lutfi Kirdar)است. همچنین بد نیست که به تئاتر حاربیه محسن ارطغرل(Harbiye Muhsin Erturul) ، تئاترهای گیونیول غضنفر ازجان(Gyonyul-Gazenfer Ozcan) ، کنتر(Kenter) ، «تئاتر جیبی حاربیه»، مرکز فرهنگی پروفیلو (Profilo) و سایر مؤسسات فرهنگی جالباشاره کنیم.
همچنین موزه نظامی و موزه آتاتورک نیز در این محله واقع است.
وجود 33 مسجد، 17 کلیسا و 2 کنیسه در این محله تأییدی بر تاریخچه چند فرهنگی بودن آن است.
محله شیشلی به‌درستی خود را مرکز اقتصادی نه‌تنها استانبول بلکه کل ترکیه می‌داند. در دهه 1970، تعداد زیادی شرکت‌ها نساجی و کارخانه‌های تولید پوشاک در آن فعال بودند. امروزه بیش از 4 هزار شرکت در این محله فعال‌اند، که بیشتر آنها با برند خود اقدام به تولید پوشاک می‌کنند و محصولاتشان را به بیش از 50 کشور جهان می‌فروشند.
خیابان بویوک‌دره (Byuyukdere) در این محله، قلب بخش مالی ترکیه است.
